دلی به وسعت دریا در بوستان جنگلی چیتگر - پایگاه خبری_تحلیلی نونگاه تهران
آموزش

دلی به وسعت دریا در بوستان جنگلی چیتگر

مصاحبه با خانم جمیله السادات میرهادی بازنشسته آموزش و پرورش که برای سوادآموزی به کودکان کار کفش آهنین به پا کرده است.

جمیله السادات میرهادی بازنشسته آموزش و پرورش و ساکن منطقه ۲۲ تهران است که به قول خودش از سال ۹۵ برای درس دادن و سواد آموزی به کودکان کار کفش آهنین به پا کرده است.

وی چندسالی است معلم کودکان کار و افغان بازمانده از تحصیل شده است. کلاس درس او هر روز مقابل خانه اش در بوستان جنگلی چیتگر برگزار می شود و در این کلاس جنگلی به کودکان درس می دهد. شغل شریف آموزگاری را از منطقه ۱۴ آغاز کرده و در منطقه یک نیز بازنشسته شده است.

به گفته این معلم دلسوز و فداکار پس از بازنشستگی در منطقه ۲۲ ساکن شدم و متوجه شدم که در این منطقه کودکان و نوجوانانی زندگی می‌کنند که به دلایل مختلفی مانند مهاجر بودن و یا فقر، از حق قانونی‌شان یعنی تحصیل، محروم شده اند. این بود که تصمیم گرفتم که با کمک مردم و خیرین دفتر و قلم برایشان تهیه و حروف الفبا را به آنها یاد بدهم.
تلاش کردم تا مدرسه طبیعت برای کودکان کار و همه آنهایی که به دلیل مشکلات نمی‌توانند خواندن و نوشتن یاد بگیرند سکوی پرتاب به دنیای باسوادی باشد.

مدرسه طبیعت نه نیمکت دارد و نه تخته سیاه و میرهادی از یک تکه بنر برای نشستن استفاده می کند و بیش از ۳۰ دانش‌آموز در مدرسه طبیعتش درس می خوانند.. سقف کلاسهایش آسمان خدا، دیوارهای کلاس هم درختان کاج و بنرهای تبلیغاتی هم میز و نیمکتش است.

این معلم بازنشسته می گوید: با گذشت زمان تعداد کودکان کار و مشتاق به تحصیل اضافه شد تا جایی که برای تهیه لوازم التحریر دچار کمبود شدیم، به خاطر همین از عابری که در پارک مشغول استراحت و پیاده روی بودند درخواست می‌کردیم که برای تأمین لوازم التحریر به ما کمک کنند.

میرهادی گفت: درس خواندن در فضای باز دردسرهای خود را دارد. گرمای آزار دهنده تابستان و سرمای زمستان و حشراتی که بعضا لا به لای درختان هستند و عابرانی و حیواناتی که در حال گذر می باشند؛ ممکن است حواس بچه ها را پرت کند اما با این حال وقتی استعدادها و علاقه کودکان کار را می بینم برای درس دادن به آنها مصمم تر می شوم.

در این راه افراد زیادی به من کمک کردند، در سال‌های اول که کرونا آمد و بچه‌هایی که بضاعت مالی برای تامین تلفن همراه نداشتند، به جمع ما اضافه شدند، به همین دلیل در محله دنبال افرادی می‌گشتم که با تدریس در محیطی باز به وسعت یک جنگل مشکلی نداشته باشند. معلم های زیادی در طول این سالها به من کمک کردند. معلم هایی که از راههای دور به اینجا می آمدند تا مرا در درس دادن به این کودکان همراهی کنند.

میرهادی در پایان گفته هاش از تمامی مسئولان و خیرین خواست تا در راه تحقق اهداف آموزشی اش که همان سوادآموزی کودکان کار است همراهی های بیشتری داشته باشند.

گفتنی است ؛ آئین تجلیل از این معلم بازنشسته و دلسوز کودکان کار در زینبیه رسانه هفته گذشته همزمان با هشتم صفر برگزار شد.

نمایش بیشتر

مطالب مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا